Marco Polo |
Na een relatief rustig weekeinde hadden we voor afgelopen maandag weer actie gepland, hoewel actie misschien niet het juiste woord is. Een activiteit, laten we het daar maar op houden. Die activiteit bestond in eerste instantie uit een tochtje met de Spido. We hebben dat wel vaker gedaan, en nog niet eens zo lang geleden, maar het blijft leuk om de dynamiek van de haven en het water te zien. En er is ook altijd iets anders te bewonderen. Via de gids begrepen we dat er jaarlijks ca. 35.000 zeeschepen en 133.000 binnenvaartschepen in Rotterdam afmeren. Het totale tonnage aan containervracht weet ik niet meer, maar het is heel veel. Toch zie je doorgaans vrij weinig actie. Tot nu toe dan, want we zagen nu de containers gelost en geladen worden. Ik heb bewondering voor die kraanmachinisten. Deze mensen moeten met zulke grote zeecontainers toch bijna op de millimeter manoeuvreren om ze te kunnen stapelen. Wij hadden eersterangs plaatsen op de voorplecht van het schip de Marco Polo waardoor we alles goed konden bewonderen. Aan het einde van de tocht ging het bijna nog mis. De kapitein riep iets om over “vasthouden, we gaan en klein ongelukje maken”. Het bleek dat de hoofdmotor een storing had, waardoor manoeuvreren moeilijk was. Gelukkig viel het allemaal achteraf wel mee, we meerden netjes af. Hulde aan de Kapitein van de Marco Polo.
Jammer genoeg gaat deze rondvaart niet verder dan de Beneluxtunnel, dus van de “echte” haven zie je verder niets. We hebben wel begrepen dat er een dagtour is die tot aan de 2e maasvlakte gaat. Misschien is dat een idee voor als we terug zijn uit Madeira.
Na al deze vermoeiende bezigheden leek het en goed plan om bij Prachtig op het terras aan de maas te lounge en iets te eten. Tenslotte was het lunchtijd, eigenlijk zelfs al wat later, en ook nog prachtig weer. De fles bubbeltjeswater was in een mum van tijd op en de Ceasar Salade smaakte prima. Hulde aan de kok van Prachtig.
Omdat de middag nog maar net op streek was voerden we een spontaan plan uit. Met de waterbus richting Dordrecht, daar iets eten en weer terug. Wéér varen. Die waterbus vaar heel regelmatig tussen Rotterdam en Dordrecht, eigenlijk net als een “normale” bus. We kochten aan boord een kaartje, maar het bleek dat we ook met de OV Chipkaart mee konden. Niet op gerekend natuurlijk, maar het had gekund. De boot gaat met flinke vaart, dus die hele tocht duurt slechts ruim 50 minuten. Dat valt dus alles mee. Voor forensen lijkt me dit fantastisch, ook omdat de fiets gewoon mee kan. Het enige wat een beetje jammer was, was dat de laatste vaart terug al om 7 uur zou zijn. Het was dus niet mogelijk lekker rond te banjeren en op het gemak iets te eten. Voor ons was de keuze (banjeren of eten) natuurlijk een eenvoudige.
Restaurant Bellevue en de Groothoofdspoort |
We meerden vlak bij het oude centrum van Dordrecht aan. Braaf volgden we de blauwe stippen naar het historische centrum, langs de Voorstraat waar allerlei leuke artistiek winkeltjes gevestigd zijn. Overigens vrijwel uitgestorven. Aan het water, vlak bij de Groothoofdspoort, streken we neer bij een restaurantje voor een wat vroeg diner. Heerlijk visje gegeten, kopje koffie gedronken (wel 2) en weer op het gemak terug naar de Merwekade, naar de boot. Intrigerend, dat oude poortgebouw met de afbeeldingen van de Maagd van Dordrecht en wapens van alle steden die “iets” met Dordrecht te maken hadden, ooit. Hulde aan de bouwmeesters van de Groothoofdspoort.
In no-time, en precies op tijd, voeren we met de waterbus weer terug naar Rotterdam. Het leek toen wel of we regen-spatjes voelden. De lucht begon inderdaad iets te betrekken. Uiteindelijk resulteerde dit veel later op de avond in een gigantische hoosbui. Bij ons was het alleen regen en een beetje onweer. In Friesland schijnt het noodweer te zijn geweest, waarbij hele campings zijn weggevaagd. Wij hebben dus weer geluk gehad dat we niet net vandaag op het water in Friesland zaten.