Wat een prachtige zonnige dag was het vandaag. Is het trouwens nu, om kwart over 8 ’s avonds, nog steeds. Maar laten we weer bij het begin beginnen, en dat was het ontbijt in The Bridge Inn. Deze keer in de vorm van een buffet. Zonder koffie! Jammer, maar het past precies in het plaatje van deze Inn: net niet.
We reden binnendoor via Bath naar de eerste attractie vandaag. En wat voor attractie. We hebben het over Stonehenge. Wat hier het eerste opviel was de enorme drukte. Busladingen vol Italianen, Japanners en weet ik al niet wat nog meer. Wij kwamen deze keer gelukkig van de goed kant, zonder file. We reden direct de parkeerplaats op. De £3 die we voor het parkeren moesten betalen zouden we terug krijgen als we het ticket lieten zien. Ze zeiden er alleen niet bij waar, bleek de kassa te zijn. Maar daar waren we al lang weer voorbij.
Stonehenge is prachtig en mysterieus. Hoe mensen die enorme blokken steen op elkaar kregen is een raadsel, maar zeker waarom. En dat het zo oud is, gebouwd tussen 3000 en 1600 voor Christus. Er zit duidelijk een systeem in, ook in hoe de blokken zijn gelinkt.
Volgende stap was Salisbury, een oud stadje vlakbij Stonehenge. We zijn hier niet zo lang gebleven omdat we hierna nog een flink eind moesten rijden. Maar we hebben toch de sfeer van het stadje geproefd, de kathedraal gezien in de enorme Cathedral Close. Daar zijn overigens enkele musea gevestigd. Leuk detail: er zijn 3 toegangs poorten naar die close, die alledrie om half 11 in de avond worden gesloten. Je zal er maar wonen.
In Salisbury hebben we ook een kleinigheid gegeten, een Filled Croissant. Het duurde nogal lang om die croissant te vullen, want we hebben nogal moeten wachten. Een niet alleen wij. Of de bestellingen waren niet compleet. Iedere keer als de bediening op het terras kwam moest ze sorry zeggen. Inmiddels was het best warm geworden, dus het wandelen door het stadje, net als het terrasje, waren zeker geen straf.
Vervolgens naar Brighton, het laatste doel van deze reis. We hebben zowaar een stukje op de snelweg, de M27, gereden. Dat schiet natuurlijk goed op. De M27 loopt over in de A27, die deels bestaat uit 4 baansweg, en deels uit gewone straat waar huizen staan. En overal kom je fietsers tegen, ook op de heel brede en snelle stukken. Natuurlijk hadden we deze keer ook wel wat pech met langzaam verkeer, maar over het algemeen was het een plezierige reis. Het is ook leuk om te zien hoe het landschap verandert, van glooiende akkerhellingen in Wiltshire naar het ruigere terrein zo vlak bij de kust.
De laatste paar kilometer reden we echt langs de boulevard. We zagen prachtige victoriaanse huizen en hotels. Brighton moet vroeger een heel mondaine badplaats zijn geweest. Ons hotel, het Brighton Hotel, ligt ook aan zee, recht tegenover een oude muziektent en schuin tegenover de oude afgebrandde West Pier. De restanten van het paviljoen staan nog in het water.
Bij aankomst zat een fanfare orkest in de muziektent te spelen. Wat een ontvangst! Helaas konden we er niet van genieten, want de auto stond bij een gele streep geparkeerd. Er was bijna geen parkeerruimte voor het hotel. Dus nu staat hij in een openbare garage. De kamer is klein maar fijn. En scheef. De badkamer is een paar treedjes hoger, en ook scheef. We hebben uitzicht op zee, maar we moeten ons er wel voor in een bocht wringen.
Na het middagdutje hebben we een wandeling gemaakt langs de boulevard en de stad in op zoek naar het Paleis van George IV. Dat laatste hebben we niet gevonden. We moeten dus morgen nog maar eens op zoek, dan met het gidsje. We hebben wel wat eten gevonden. Ik maak daar maar niet teveel woorden over vuil, maar het was bij KFC. Normaal is dat helemaal prima, maar hier even niet. We kregen niet wat we bestelden en door de te volle drinkbekers werd het een rommeltje. Verder was het wel okay. Oeps, toch veel woorden gebruikt.
Nu zitten we weer in de lobby van het Hotel, met uitzicht op het donker wordende strand achter een groot glas bier.
Ik hoop dat het morgen net zulk mooi weer wordt als het vandaag was.