Wat een prachtige dag hebben we vandaag achter de rug. Niet alleen het weer was fantastisch met veel zon en een temperatuur van 18 graden, maar ook het château blijkt dat te zijn.
Eigenlijk is vandaag een verlate verzilvering van het huwelijkscadeau van de kids. We hebben indertijd, al weer bijna een jaar geleden, een kasteelweekeinde aangeboden gekregen. Na veel wikken en wegen is het Sedan (Frankrijk) geworden.
Vanmorgen vroeg heb ik de auto bij de garage omgeruild. Omdat ik gisteravond mij collega uit Duitsland nog op Rotterdam Airport moest af zetten kon ik mijn eigen auto niet meer ophalen. Vanmorgen om 8 uur stipt stond ik dus bij de Volvo dealer. Overigens was het toen nog behoorlijk mistig. Natuurlijk ging die vermaledijde telefoon nog een enkele keer. Mijn collega’s wisten natuurlijk dat ik vrij was maar mijn klanten niet.
Dat geeft echter allemaal niets, we zijn lekker op tijd vertrokken wat dan weer een voordeel is. Het was nog steeds goed mistig, zeker in de polder, maar naarmate het later werd brak de zon goed door en reden we in een door smog omvloerst zonnetje.
Die smog zorgde er in België wel voor dat we op de snelwegen niet sneller mochten rijden dan 90 km per uur. Wat we dan ook braaf deden. In ieder geval een deel. Net voorbij Brussel reden we verkeerd, vanwege de verbazing over het feit dat iemand 60 km per uur op de snelweg gaat rijden om ergens uit te voegen. Wij hadden daar dus ook uit moeten voegen. Omdat het vakantie is reden we niet terug naar de snelweg, maar kozen voor een stukje platteland. Toch gezelliger.
Even verderop aten we langs de weg een soort Pasta Carbonara (nooit meer doen), waarna we ober de snelweg de heuvelen introkken, deze keer met een redelijke snelheid. We kwamen uiteindelijk nog iets te vroeg bij het indrukwekkende hotel aan. Indrukwekkend, omdat het is gevestigd in een enorm middeleeuws kasteel. Volgens de mensen hier is dit het grootste Château Fort van Europa. Ook de kamer is prachtig, met een mooie mix van heel oud en heel modern.
Sedan is een beetje saaie stad, waar vroeger veel metaalindustrie was. Rijk geweest dus, maar nu niet meer. Hoewel het kasteel door de stad voor een vermogen is gerestaureerd. We hebben even uitgekeken over de Maas, die hier la Meuse heet, waar na we op een terrasje een biertje hebben gedronken. Het was tenslotte altijd nog prachtig weer.
We hebben in het restaurant van het kasteel gegeten. De ambiance was fantastisch, het personeel was (soms te) attent en het eten zag er prachtig uit. De wijn was een heerlijke Bordeaux, het eten smaakte over het algemeen goed. Maar wie verzint het nu om chocolade te plaatsen in Tiramisu, die je er vervolgens niet meer uit kan krijgen zonder dat je vingers onder de gesmolten chocolade kwamen. Of een minestrone (dat is toch een gevulde tomatensoep?) in een te klein wekpotje te doen met een laagje rucola er bovenop zodat je alleen maar kunt knoeien?
Natuurlijk hebben we zoals gewoonlijk mensjes gekeken, wat al een feest op zichzelf is. Inmiddels liggen we alweer lui op onze kamer, met de buikjes goed gevuld. Kinderen, bedankt!!!!
Was getekend, Bas Boender