Dit is mijn eerste blog, dus is het allemaal een beetje onwennig. Maar er zij toch genoeg dingen in mijn leven, positief of negatief, die me op de één of andere manier bezighouden en waarover ik dus graag mij ei kwijt wil.
Zoals bijvoorbeeld gisteren, tijdens de Dag van de Romantische Muziek. Ymkje en ik hebben de hele middag in het Stadspark bij de Euromast doorgebracht en genoten van een geweldige middag vol met afwisselende muziek in een heel bijzondere ambiance.
Om te beginnen ziet iedereen op dit evenement er normaal uit. Alhoewel veel mensen zich uitdosten in “romantische kledij” wat daarvan de interpretatie dan ook mag zijn. Zelfs jonge mensen droegen dit. Een enkele uitzondering ging zelfs gekleed als een 18e eeuwse jonkheer met zijn freule. Nee, met “normaal” bedoel ik geen petjes, hooguit strooien hoeden of rare opgeschoren “stoere” kapsels. Ik trof zelfs in het geheel geen stoerdoenerij aan, wat als prettig bijverschijnsel mee brengt dat er geen politiebewaking, tassencontrole en wat al niet meer voor veiligheidsmaatregelen nodig waren. Alleen dat al is een verademing.
Dan was het ook nog eens prachtig weer, de zon scheen op een uitbundige mediterrane manier wat de sfeer natuurlijk uitermate positief beïnvloedt.Er werd gepicknickt bij het leven, wat ook bij de traditie op dit evenement hoort. Ik heb zelfs wel eens het idee dat het picknicken belangrijker is dat de muziek! Wat ik dan weer niet begrijp is dat veel van die picknickers heel gezellig doen met elkaar, maar dan vlak bij een podium waar wordt gespeeld. Dat kan volgens mij respectvoller naar de musici.
Tja en dan de musici zelf. We hebben natuurlijk niet alles gezien, daar was het programma veel te uitgebreid voor. We hebben gedurende de dag een keuze gemaakt, afhankelijk van het tijdstip. We kwamen het park in tijdens het optreden van Lavinia Meijer. Achter ons stond een mijnheer vol overgave te verkondigen dat dit de wereldberoemde Lavinia Meijer was, waarvan hij een paar CD’s thuis had. Helaas, door het spel van deze fantastische harpiste heen.
Roberta Alexander blijft een fenomeen, met haar programma van Amerikaanse liederen. Wat ik dan weer bijzonder leuk vond is dat ze iets zong van een voor mij totaal onbekende Richard Hageman, een Fries die in de Verenigde Staten carrière heeft gemaakt. Ik moet toch maar eens gaan Googlen naar die man. De masterclass die ze gaf was geweldig. Het was prachtig om te zien en te horen hoe een aria kan groeien als Roberta zich met details gaat bezighouden. De vraag is wel hoe een nog onervaren zangeres zoveel informatie gaat onthouden als ze straks die aria nog eens moet zingen. De tenor Leon van Liere werd o.a. gewezen op zijn te serieuze uitstraling. Met als resultaat een prachtig Zueignung van Richard Strauss.
Maar daar waren natuurlijk ook de Gezelligheidsvereninging met hun ongedwongen muziek en het fantastische blazersensemble J.O.N.G. Het is prachtig om die jonge mensen op zo’n niveau muziek te horen maken. Of slagwerkduo.nl, die onder andere een stuk van Steve Reich voor 2 marimba’s lieten horen. Kortom, een dag om niet te vergeten. Ik hoop dat de bezuinigingterreur van de laatste tijd er niet toe leidt dat zo’n uniek fenomeen als De Dag van de Romantische Muziek zou verdwijnen.
Was getekend, Bas Boender