Het is zondag vandaag, een luierdag. En wat doe je op een luierdag? Luieren natuurlijk. Lekker lang uitslapen, genieten van elkaar en van de zon. Zo af en toe het zwembad in en dan weer opdrogen in de zon. Een hamburgertje eten als ontbijt, maar dan wel een hamburger op een bolo do caco. Eerlijk gezegd gaat dat luieren wel snel vervelen. Genieten van elkaar niet natuurlijk. Morgen toch maar weer een beetje actie.
We hadden bij de poolbar al eerder zien staan dat het reserveren van strandstoelen door middel van het achterlaten van een handdoek niet is toegestaan. Maar, we blijven natuurlijk allemaal mensen. Wij kwamen, uiteraard veel te laat, bij het zwembad en kwamen daar tot de ontdekking dat vrijwel alle schuduwplekjes en parasols waren geconfisqueerd door onzichtbare badgasten. Sommige van die stoelen waren al de tijd dat wij daar ook waren niet in gebruik. Beetje a-sociaal vind ik dat wel. Uiteindelijk hebben wij ook maar een parasol “gejat”. Het zal dan wel zo horen.
In afwachting van de barbeque van gisteren, zat ik op het balkon alvast mijn dagelijkse blog voor te bereiden. Ik rekte me uit toen ik het gereed had. Dat had ik beter niet kunnen doen want er klonk een luide knal waarna een stuk van de plastic rugleuning door de openstaande balkondeur naar de andere kant van de kamer schoot. De stoel was kapot. Ik kan er nog wel op zitten zonder problemen, maar dan net als 2 egeltjes het doen, heel voorzichtig. Vanmorgen is de kamer natuurlijk weer schoon gemaakt, maar het afgebroken stuk ligt nog steeds waar ik het had neergelegd. En de stoel is niet vervangen.
We hebben inmiddels een lekkere douche genomen en gaan straks weer naar Calheta voor een lekker maaltje. Zal ik weer Espada (degenvis) nemen, nu ik weet dat er ook een restaurant is met een echte kok?
Nagekomen bericht
Inderdaad was de Espada in Calheta aanzienlijk lekkerder. Vreemde combinatie: vis met banaan en een maracujasaus. Maar toch prima te verteren. Van Ymkje hoorde ik dat de tonijn ook prima was.
Eén klein voorvalletje nog. Een gezinnetje met een klein meisje stonden bij de ijsbar. Daar was echter niemand. De Pappa van het gezin besloot weer te gaan, maar het meisje zei dat ze het toch even konden vragen? Nee, zei Pappa. Waarop het meisje met het hoofd gebogen 3 treden de trap op sjokte, zich omdraaide en wederom met het hoofd gebogen, overduidelijk hevig teleurgesteld, ging zitten. Geweldig, wat een actrice en wat voor een gevoel voor drama. En dat met 3 jaar.