Een fantastische dag op het water

Nou, inderdaad fantastisch. We hebben vandaag gezeild, op de Aegeische Zee, een droom kwam in vervulling. Om 10 voor half 10, na een licht ontbijt, zouden we door de bus worden opgepikt bij het hotel. Natuurlijk stonden wij op tijd klaar, met de gisteren nieuw aangeschafte handdoeken en al. De tijd verstreek en de enige touringcar die voorbij kwam reed meteen door. Uiteindelijk kwam de reisleidster Inge, in haar redelijk bejaarde Golf Cabrio samen met een Belgisch echtpaar om ons mee te nemen. Het was even krap, maar gelukkig was het maar een klein stukje naar de haven. De 2 Belgen en wijzelf waren namelijk de enige deelnemers aan deze excursie. Gelukkig had de schipper nog kennissen die ook wel mee wilden. Men had dus besloten om de tocht toch door te laten gaan, gelukkig. We voeren vandaag op de kleinste boot van de 2. In totaal, inclusief ons, de belgen, het griekse paar (?), een dame die voor het eten zorgde en de reisleidster bestond het gezelschap dus uit 9. Natuurlijk ook de schipper, Giorgos. Hij kwam op de brommer aangereden, met zijn hondje Lukas voorop. We mochten allemaal al wel aan boord, maar op blote voeten. Schoenen en slippers waren verboden. Na allerhande instructies vertrokken we op de motor; helaas was er vrij weinig wind. het hele stuk langs Chios kon dus niet worden gezeild. Maar, zo beloofde Giorgos, als we zouden oversteken naar Inousses zpuden we gaan zeilen. En dat was ook zo, maar niet heel lang, weer vanwege het gebrek aan wind. Zelfs niet nadat ik mocht assisteren met het heisen van het groot zeil. Het laatste deel van de overtocht dus toch weer op de motor. Jammer hoor, want het was een sensatie om zo stil door het water te glijden. Wat er precies aan de hand was maar de jongere griekse dame ( de echtgenote?) stond op een gegeven moment op het voordek te bellen en te huilen. Dit werd weer gevolgd door allerlei diepgravende gesprekken tussen de verschillende grieken. Een regelrecht familiedrama? Goede tijden, slechte tijden op zijn Grieks? We voeren een kleine baai in, de boot werd voor anker gelegd, en deels ook aan een rots bij de oever. Vervolgens werden we losgelaten om in zee te zwemmen. Het was grandioos om te zien hoeveel vissen en ander dieren in die zee leven. Na vandaag een redelijke hoeveelheid kokkels minder; onze nieuwe belgische vrienden en ook Inge de reisleidster hebben zich aardig te goed gedaan aan deze kokkels. Ikzelf heb er eentje geproefd, maar ik vond het net naar zout smakend rubber. Een van de griekse deelnemers, de man van het echtpaar zal ik maar zeggen, was beuchtbom zijn oktopus vangst. Met zijn harpoengeweer is hij zeker een uur weg geweest. Hij kwam terug met een reuzenmossel. De schelp was zeker 50(!) cm lang. Onze griek stond er op om de schelp te openen. Volgens zeggen zou die mossel wel 50 jaar oud kunnen zijn. Met veel pijn en moeite kreeg hij die schelp ook inderdaad open, maar volgens mij was hij geen expert in het openmaken van deze schelpen want wat er in zat zag er niet meer uit. De mossel was vakkundig om zeep geholpen. En het aanzicht van dit armzalige, smakeloos uitziende hoopje ellende helpt er noet aan mee om morgen eens lekker mosselen te gaan eten. Deze grote mosselen schijn te worden gebloemd en gebakken. Nou, ik weet het allemaal niet. De maaltijd werd versorgd door “Mamma”. De spiesjes werden op de gasbarbecue gegaard, en werden met een heerlijke omelet, salades en rijst verorberd. Heel eenvoudig maar heel lekker. “Mamma” deed vervolgens haar 2e dutje, en vergat in het geheel de meloen klaar te maken. Na enige tijd poedelen in een deze prachtige baai, werd het anker weer gehezen voor een tocht terug naar Chios. Het eerste stukje langs Inousses nog weer op de motor, maar voor bij het Fort gingen de zeilen weer omhoog, en schoten we de zee op. En met een flinke gang deze keer. Ik ving tenminste op dat de snelheid 8 knopen werd. Geen idee of dit snel is, maar het klinkt in ier geval wel aardig. En ook nu weer een sensatie, om heerlijk schuin door het water te schieten. Ook wel hard werken, voor de schipper om het spul op snelheid te houden. Tja, dat zeilen lijk me wel wat….. In het plaatsje Lagkada, op Chios, hebben we afgemeerd om een uurtje door te brengen. Ym en ik hebben een uurtje geklets met onze nieuwe Belgische vrienden Gerrie en Wina. Op een terrasje, bij een glaasje. Dat dorpje was maar heel klein, er lagen niet zo heel veel bootjes in het haventje. Er waren diverse restaurantjes gevestigd langs de kade, allemaal met gedekte tafeltjes. Wij werden al heel snel gewenkt door een dame die met haar bejaarde echtgenoot een al even bejaard cafeetje runde. Ik denk dat ze allemaal nog een hausse verwachten, want als ze het moesten hebben van onze boot, werden ze niet rijk. Vervolgens weer zeilend langs de kust van Chios terug naar Chios stad. Nu kregen we wel de beloofde meloen! De Belg mocht aan het roer,ik zat in mijn eentje te genieten van de zee, de zon en het uitzicht. Om te laten zien wat er gebeurt als je te ver naar rechts stuurt, moest de Belg nu juist dit doen. Gevolg was dat het zeil omsloeg. De boot op snelheid kwam en meteen weer schuin in het water lag. Met mij daar op het dek, dus. Het laatste stukje van de route viel de wind weer weg. Op de motor verder, met de Belg nog steeds aan het roer. Gelukkig zijn we goed aangekomen. Goed verbrand ook, trouwens. Na nog een showtour langs de boulevard hebben we afgemeerd en afscheid genomen van de schipper. We vonden allemaal dat het een bijzonder mooie dag was geweest, ook al omdat het maar zo’n klein clubje was. Terug middels de Golf Cabrio van Inge. op de vraag of ze niet bang was of het ding gestolen zou worden, zei ze:”Ze kunnen er toch niet mee wegkomen, want hij is van mij” Inge is ook Belgische. Na een douche en een hapje in het hotelrestaurant gaan we maar snel slapen. Voor ik aan dit berichtje begon zat ik te knikkebollen. En nu doet Ymkje dat.