Geen koninginnedag in Berlijn en toch kermis. Lees en huiver!
Vanmorgen bij het ontbijt liepen we pardoes in de eerste kermis. Alle tafeltjes waren bezet, er stonden rijen bij de counter en door deze drukte was het voor de bediening lastig om alles op tijd bij te vullen. Het was inderdaad net kermis. En wat een herrie op de vroege morgen…
De tweede kermis vond plaats in de Gedächtniskirche. Wat een drukte. Niet voor niets want ik kan me voorstellen dat deze ruïne een toeristische trekpleister is. Deze kerk, opgericht ter nagedachtenis aan Keizer Wilhelm I, is gedurende WO 2 geheel vernield. In het deel wat nog wel overeind staat is een fantastisch mozaïek plafond te zien, met afbeeldingen van de keizer en veel van zijn voorgangers. Aan goud geen gebrek in deze mozaïek. Op foto’s is te zien hoe de kerk er in volle glorie uitzag. Na de oorlog is besloten om het grootste gedeelte van de kerk af te breken en slechts een deel te laten staan, maar dan zoals het er uit zag direct na de oorlog. Door deze geschiedenis heeft het monument een reusachtige aantrekkingskracht. Bijna een kermis attractie.
Geen grote restauraties dus. In plaats daarvan is een nieuwe kerk gebouwd, in de vorm van een 8 hoek, met muren van blauw mozaïek glas. Hoe langer je naar dat blauwe glas kijkt, hoe meer kleuren je ontdekt. Heel bizar. Het gigantische orgel (volgens mij is 63 stemmen best wel veel) wordt veel gebruikt voor concerten. Vanavond wordt er ook een concert gegeven: Ein Deutsches Requiem van Brahms. Het koor zal worden begeleid door piano, harmonium en pauken volgens de poster. Helaas dus niet het orgel.
Met de U-Bahn reisden we naar ons volgende doel, niet te missen op een trip naar Berlijn: Checkpoint Charlie. Geen idee waarom deze naam is gekozen, ik moet dat op internet eens opzoeken. En wat een kermis, wat een mensenmassa! Van de muur is niets meer overeind hier, het huisje staat midden in een drukke straat. Met uiteraard 2 Amerikaanse militairen die graag saluut maakten voor een foto, het liefst met een toerist(e) tussen zich in. En ik kan je verzekeren, die stonden in de rij voor een foto. We zagen nog wel de laatste Kremlin vlag hangen, maar volgens het bord hing die in de voormalige Amerikaanse sector. Kortom, ik snap het allemaal niet meer.
Om een beetje bij te komen van al deze kermis attracties stapten we de eerste de beste Starbucks binnen voor een Frappucini, vergezeld door iets lekkers. In het zonnetje hebben we een tijdje mensjes gekeken, onze favoriete bezigheid. Met de metro reisden we, nu in 1 keer goed naar de volgende kermis, de Potsdamer Platz. Eigenlijk was dit niet echt een kermis. Maar de aanwezige attracties, zoals het allereerste verkeerslicht in Europa (althans een kopie daarvan) en delen van de muur die dwars over dit plein liep werden toch vrij druk bezocht. We liepen het enorme winkelcentrum door, voor een tube tandpasta, want die van ons is ronduit smerig. Ik zal de naam van het merk niet noemen, maar Paradontax zal aan ons geen klant overhouden. Gelukkig vonden we een grote drogist.
Ook hier hebben we een tijdje in de zon gezeten op en terrasje. De rust werd alleen verstoord door het aanrukken van de brandweer, die even later weer onverrichterzake vertrok: Loos alarm. Wat ons verder opviel was dat we zo weinig politie op straat zagen. Eigenlijk alleen bij Checkpoint Charlie. Waarschijnlijk komt dit omdat de gemiddelde Duitser zeer gedisciplineerd is. Waar kom je in Nederland nog tegen dat voetgangers gewoon op het groene licht wachten? Hier dus wel, en echt allemaal.
We zitten nu achter een glas wijn in de lounge van het hotel te wachten op het aanstaande diner. Deze keer zal het waarschijnlijk Italiaans worden, keuze genoeg hier in de buurt. Ymkje bestudeert de kookboekjes over Berlijnse en DDR gerechten, die ze net heeft gekocht. Ik ben benieuwd! En we zijn allebei benieuwd of het morgen weer kermis is bij het ontbijt.