Laat ik eens heel positief beginnen: Het was vandaag een prachtige, zonnige dag. Temperatuur bleef flink boven de 20 graden. Dat ais weer eens wat anders als wat we de laatste dagen gewend zijn geworden. Daarnaast hebben we zowiezo een prima dag gehad, veel gezien en gedaan.
Zoals vooraf al duidelijk was hebben we het ontbijt niet in het hotel “genoten” maar bij Starbucks in Stratford. Tja, wat kan ik nog vertellen over de Engelse keuken. Gisteravond was een duidelijk lichtpunt in een overig vrij donkere keuken. Wie verzint het nu om bagels en croissants in een tosti-apparaat op te warmen om op die manier platte en verbrande prutjes te krijgen? De koffie was dan wel weer heel lekker, dat wel.
Vanmorgen stond helemaal in het teken van Shakespeare. We hadden de kaartjes gisteren al betaald, dus we moesten wel. Het geboortehuis van de beste man was veel meer dan alleen zijn geboortehuis. In het naastliggende nieuwe gebouw zijn shows te zien met taferelen en videobeelden. De ingang lag nog een huis verder. Natuurlijk zag het er weer geel van de Japanners, maar de dame die ons ontving hield de volgende de groep tegen zodat wij, samen met nog een 6 tal mensen rustig konden genieten. In het geboortehuis zelf was een tentoonstelling ingericht met meubelen uit de Tudor tijd. Maar ook een werkplaats van een handschoenmaker, waar iemand als meesterknecht verkleed (hij was te oud voor leerling) het een en ander uitlegde. Zo bleek dat de vader van Shakespeare meester handschoenmaker was.
In de prachtige tuin zat een dame die het publiek uitnodigde om samen met haar een scène uit een van de vele stukken te spelen.
Het volgende station was Nash’s House, genoemd naar een van de dochters die met een Nash is getrouwd. Shakespeare heef hier de laatste 16 jaar van zijn leven doorgebracht. Het huis zelf staat er niet meer, de fundamenten liggen bloot, maar het naburige huis is gebruikt om een tentoonstelling in te richten over het leven in de tijd van Shakespeare. Het was duidelijk dat de familie welgesteld was, gezien de rijke aankleding. De archeologisch actiiviteiten zeiden ons niet zo veel, maar zullen vast heel belangrijk zijn geweest.
Dan was er nog Hall’s Croft, het huis van Shakespeare’s andere dochter met onder andere een mooie apotheek en boeken. Ook hier was weer een mooie tuin ingericht.
De laatste gang ging naar de laatste rustplaats van Shakespeare en zijn familie, in de kerk St. Trinity. In dit oude kerkje is mooi glas in lood te zien. Een vrijwilliger verelde dat sommige ramen aan het verbleken waren, door de methode van bewerken. Schilderen op blank glas houdt niet, echt gebrandschilderd glas wel. Aan de wand hing een borstbeeld van de schrijver, in opdracht van zijn vrouw vervaardigd.
We hadden zo langzamerhand Stratford wel gezien, hoewel alles heele mooi is tentoongesteld. Maar, als je 1 Tudor huis hebt gezien, heb je ze allemaal wel gezien. Daarbij, van de bezittingen van de Shakespeare familie is weinig terug gevonden. Dus hoewel veel meubelen origineel waren, waren ze toch niet van de familie.
De middag hebben we doorgebracht in The Cotswolds. We reden eerst via de snelste weg naar het verste dorpje Bourton-on-the-Water. Hier leek het wel Volendam. Wat een volk!!!!! Er stroomt een beekje door het dorp wat het een soort Venetië van de Cotswolds maakt. Daarnaast was er ook een Motormuseum. En wat voor eentje. Van buiten leek het niet groot, en dat was het ook niet. Maar er waren toch 7 zalen, vol met auto’s, fietsen, speelgoed, en allerlei prullaria als uithangborden, benzinepompen, grammofoons, fototoestellen. Alles wel een beetje bij elkaar geplaats op basis van de tijd. Bij de Mini stonden plateauzolen, om maar een voorbeeld te geven. Kortom, ook dit was weer verbazingwekkend leuk om te zien.
We dronken een potje thee op een terrasje (thee?????? Ja, thee!) stapten wee in de auto. Via binnenwegen reden we weer terug naar Stratford. Zo zagen we hoe The Cotswolds er werkelijk uitzien, hoe mooi de dorpjes en het landschap zijn. In Chipping Camden, wat heeft gebloeid door de schapenmarkt hebben we gewandeld door de Highstreet, volgens zeggen de mooiste van Engeland. Nu hebben wij dat zelf niet zo ervaren, niettemin was het een leuk dorpje. De open markt staat ook bij ons op de foto.
Onderweg hebben we ook van het landschap foto’s gemaakt. Met Ymkje haar toestel, wat kuren begint te vertonen met de batterijen en met dat van mij waarvan de accu leeg begint te raken. Ook van mijn IPad trouwens. Voor beiden kan dat nog voor problemen zorgen. De batterijen kunnen namelijk niet leeg zijn, dus misschien is er iets anders met het toestel. En wat mij betreft, ik kan de accu’s niet opladen omdat, zoals ook was te verwachten, de stopcontacten hier in Engeland anders zijn als in de rest van Europa, zodat de stekkers niet passen. En waar vinden we een verloop? Dus, als morgen niets is te zien op de blog, komt het doordat Boender weer te stom was om thuis een verloop te kopen. Maar, wie weet vinden we nog een oplossing.
Terug in Stratford parkeerden we de auto in de buurt van da MacDonalds om daar wat te eten. We rammelden allebei van de honger. Zelfs de herrie van een groep Russische jongeren kon ons niet wegjagen. En nu weer terug in het “sfeervolle” hotel, achter een glas bier.
Morgen naa Oxford en Bristol. Ik ben benieuwd.