Ze zeggen altijd dat je tijdens je vakantie dingen moet doen die je onder andere omstandigheden nooit doet. Je hebt er dan de tijd voor en het kan je leven ook verrijken. Of dat laatste het geval is laat ik maar even in het midden. We zijn hebben gisteren namelijk een reis gemaakt met Het Openbaar Vervoer. Helemaal naar Den Haag notabene. Dat klinkt natuurlijk oersaai, maar voor iemand die nooit met Het Openbaar Vervoer reist toch een hele belevenis.
We hebben hier in de buurt van Rotterdam tegenwoordig de Randstadrail. Om precies te zijn een verbinding tussen Rotterdam Centraal en Den Haag Centraal. Vroeger heette dat geloof ik het Hofpleinlijntje, maar dat is opgeheven. De RET heeft mooie nieuwe treinen gekocht, een prachtig ondergronds station bijgebouwd in Blijdorp en noemt het nu een Metro-verbinding. Wat dan weer wel nieuw is, is dat je op station Slinge op kunt stappen en vervolgens zonder overstappen kan reizen tot Den Haag Centraal. Wij zijn gewoon met de metro gegaan en zijn op Slinge overgestapt. Eerlijk is eerlijk, het is een prachtverbinding. We zijn wel met de auto naar het metrostation gereden, maar dat was meer om eventuele regenbuien relatief droog te doorstaan als we weer naar huis gingen.
Iemand die nooit met Het Openbaar Vervoer reist komt uiteraard ook nooit op het Centraal Station van Rotterdam. We hebben daarom een tussenstop gemaakt, om als doodordinaire toeristen een wandelingetje te maken over het nieuwe Station. Diegenen die het oude Centraal Station nog kennen zullen het mooi vinden dat de “oude” klok weer is terug gehangen op de gevel, en dat ook de “oude” benaming Centraal Station weer is gegeven. Dat schijnt nergens meer de zijn dan alleen in Rotterdam. Ik zou haast zeggen:”Uiteraard!”. Volgens mij hebben ze het oude kunstwerk, dat vroeger bij de zijingang stond, nu op spoor 1 geplaatst. Op tenminste toch een deel. Het station is verder prachtig geworden. Nog niet helemaal af, maar toch ver genoeg om te zien hoe mooi en licht het is geworden. Je waant je bijna op Schiphol door alle (broodjes)winkeltjes. Het vroegere tunneltje onder het spoor is een complete winkelpromenade geworden, met als uniek punt de Starbucks. Eigenlijk was de heerlijke Caramel Machiato de echte reden waarom we de reis onderbraken. En, natuurlijk niet te vergeten, de gebakjes.
Het vervolg van de reis was voor ons allebei nieuw, hoewel Ymkje al eens eerder tot Pijnacker was gegaan voor een bezoekje aan haar zus. Voor mij is het een sport om uit te zoeken waar we precies rijden, maar ik kon bar weinig oriëntatiepunten terug vinden. Op de terugreis keek ik uit het andere raam. Had ik dat maar eerder gedaan, dan was ik niet zo in vertwijfeling gebracht…
Ook Den Haag Centraal ligt op de schop. Hoezo, economische recessie? Evenals in Rotterdam is het echter vrij duidelijk waar de uitgang moest zijn, want we wilden toch even de stad in. We hebben ons lange tijd afgevraagd wat voor weer het zou zijn in Den Haag, maar hoe dichter we naderden, hoe nadrukkelijker het begon te regenen. Geen probleem, we zijn geen zaadjes, we liepen gewoon het oude centrum in. En passant zagen we nog een leuke, alternatieve eetkamerset. Even in het achterhoofd houden….. Op het Plein was het en drukte van jewelste door alle terrasjes. Eigenlijk precies het Vrijthof in Maastricht. Zeker net zo gezellig, de regen weven niet meegerekend. wat we daar ook zagen was een bordje met de aankondiging van een Escher tentoonstelling in “het Paleis”. Welk paleis wisten we natuurlijk niet. na een korte wandeling kwamen we er achter dat dit het zomerpaleis van Koningin Emma betrof aan de Lange (of Korte, ik vergeet dat steeds) Voorhout.
Die Tentoonstelling van Escher was prachtig. Hoewel we verschillende boeken hebben met prenten van Escher, blijft het leuk om the real deal te zien, in het echie. Op de bovenste verdieping was een interactieve tentoonstelling ingericht, met allerlei optische bedrieglijkheden, waar Escher natuurlijk ook gek op was. Naast de tekeningen houtsneden en litho’s waren ook persoonlijk dingen te zien als familiefoto’s en brieven.
Hoewel we zagen dat het flink had geregend terwijl wij binnen waren, leek het ons toch wel slim om weer naar huis te gaan. Het lukte ons precies om, voor het opnieuw begon te regenen weer op het station te komen. De metro kwam iets te laat en stroomde behoorlijk vol met forensen. Logisch, ik zou het ook wel weten als ik iedere dag naar Den Haag toe moest; de Utrechtse Baan staat iedere ochtend stampvol stilstaande auto’s.
Op station Beurs stapten we over op de metrolijn naar Spijkenisse. Goede leer voor de volgende keer: stap over op station Centraal, dat is het beginpunt waardoor een zitplaats min of meer is gegarandeerd. De totale reistijd bedroeg net geen 5 kwartier. Ik moet eerlijk toegeven, als fervent autogebruiker, dat ik deze reis met Het Openbaar Vervoer toch een leuke belevenis vond. De Escher tentoonstelling was een onverwachte bonus. Maar, we waren toch ook wel blij dat de auto op de parkeerplaats stond, want we waren anders als 2 verzopen katten thuis gekomen.