Eventjes terug naar gisteravond. We hebben gegeten in Jardim do Mar, in het restaurant van het plaatselijke hotel. Dit hotel is een vreselijk koud en modern gebouw, wat detoneert met het pitoreske dorpspleintje. Het terras gaf een prachtig uitzicht over de oceaan wat voor ons al een soort van gewoon is omdat onze kamer op de 6e verdieping ligt met een balkon aan de zeezijde. We hebben allebei vis gekozen. Ik zit al de hele week in de vismodus, dus ik nam ook nog lapas als voorgerecht. Dit gerecht werd vertaald als mosselen in zowel duits als engels, wat voor risico kon ik lopen? Nou, om te beginnen zitten we op een eiland in de Atlantische Oceaan en niet in Yerseke in Zeeland. Dus de mosselen leken voor geen millimeter op de Hollandse soort. In het begin moest ik even wennen, maar gaandeweg begon ik het ook nog lekker te vinden. Ik heb ze niet uit de schelp geslobberd, zoals de Portugezen dat doen. Misschien een volgende keer, als dat er van komt. Het visje, dorade voor mij en zalm voor Ymkje was heerlijk. Heel eenvoudig maar wel heel lekker. Ik had natuurlijk de jackpot omdat de vis nog niet was gefileerd.
Na een paar uur zijn we met de auto weer naar beneden gereden, naar het centrum van Funchal, voor een bezoek aan het Clarissen klooster. Na wat tevergeefs door de toch heel smalle straatjes van Funchal te hebben getoerd, parkeerden we uiteindelijk in de eerste de beste parkeergarage. Eentje waarvan we vermoedden dat hij in de buurt van het klooster lag. Het vervelende van Funchal is dat je denkt de goed kant op te rijden, dan ineens een tunnel inrijdt die uitmondt op een plek waar je helemaal niet wil zijn. En je raakt gedesoriënteerd. In dit geval stonden we inderdaad redelijk dichtbij. Natuurlijk moesten we weer een hele klim maken om bij het klooster te komen. Wéér transpireren.
Precies om drie uur kwamen we bij de poort. We hadden daar geluk mee, want die poort ging ook pas om drie uur open. We kregen een rondleiding van een dame die redelijk onverstaanbaar engels en frans sprak, en die er een sport van maakte om zo snel mogelijk het gehele klooster inclusief alle kapellen te laten zien. Soms hadden we niet eens tijd om een fatsoenlijke foto te maken. Het klooster stamt al uit de 15e eeuw, maar de meeste decoraties stammen uit de 17e eeuw. De alomtegenwoordige blauwe tegeltjes (azulejos) waren ook hier weer te vinden. De kerk, waar de nonnen overigens niet mochten komen, was van onder tot boven met deze azulejos versierd. Sommige schilderijen, en zelfs een enkele fresco, waar vervaardigd door de nonnen. Het was dan ook geen hoogstaande kunst. Tegenwoordige zijn er geen Clarissen meer te vinden. Een deel van het klooster is ingericht als kleuterschool.
Na al dit geloop hadden we honger gekregen. Op het terras van één van de oudste restaurants van Madeira, Golden Globe hebben we een lekker tagliatelle carbonare gegeten. Het restaurant is niet lang geleden helemaal in oude glorie gerestaureerd. De prijzen zij er dan ook naar. Tijdens het eten hebben we een unicum meegemaakt, want ik voelde 3 druppels regen, en na enige minuten nog 1. Waarschijnlijk te weinig om te kunnen meten, in juli en augustus regent het hier 0 millimeter. Hoe meet je 4 druppels? Een andere, prettige bijkomstigheid is dat het restaurant op een heel druk punt ligt in het centrum van de stad. Leuk om mensen te kijken, en ze te becommentariëren. Ook leuk dat in dit soort klimaten het iedere dag rokjesdag is. Sorry, ik ben ook maar een gewone vent.
Vanavond hebben we weer in het hotel gegeten, alleen maar omdat we geen zin hadden om er weer op uit te gaan. Laten we het over het eten dus maar niet meer hebben, volgende keer beter.